vrijdag 12 mei 2017
foto_vk2.jpg

Ambassadeur in de kijker: Claire De Jonge-Thomas

Een tijdje geleden lanceerden we een oproep. We gingen op zoek naar enthousiastelingen die GO! ambassadeur op de sociale media wilden worden. Mensen met een passie voor onderwijs die hun weg kennen op Twitter, Facebook en LinkedIn. Vanaf dit schooljaar zetten wij elke maand een van een ambassadeurs in de kijker. Dit keer is Claire De Jonge-Thomas aan de beurt. Lees mee en ontdek de mens achter het medium!

Dag Claire! Vertel eens, wie ben jij en waar hou jij je zoal mee bezig?

Mijn naam is Claire De Jonge-Thomas, ik ben 58 jaar en woon in Evergem. Na mijn secundaire studies (Latijns-Grieks) aan het Koninklijk Atheneum van Sint-Niklaas, studeerde ik Germaanse talen (Nederlands-Engels-Duits) aan de Rijksnormaalschool in Gent.

Ik hou van lezen (romans, biografieën, non-fictie…), handwerken (breien) en koken. In de winter gaan we graag skiën, ook zwemmen is mijn ding. Ontspanning en rust vind ik bij het wekelijkse uurtje Tai-Chi.

Ik hou ervan om thuis te komen in een gezellig huis. Waar dit is, heeft niet zo veel belang: het zijn vooral de mensen die me omringen die me het ‘thuisgevoel’ geven.

Waar werk je?

Na mijn opleiding als leerkracht deed ik mijn eerst werkervaring op als internaatopvoeder in het ‘Rijkstehuis voor kinderen waarvan de ouders geen vaste verblijfplaats hebben’ in Evergem, in de volksmond beter bekend als ‘de schippersschool’. En het was een voltreffer!

In september 1979 begon ik er als opvoeder en na de naamsverandering tot tehuis van het GO! Het Molenschip werd ik in augustus 2003 beheerder van het internaat.

Waarom heb je voor dit beroep gekozen?

Als kleuter woonde ik rechtover een schooltje – ik zat daar in de kleuterklasjes en het 1ste en 2de leerjaar (graadklas). Blijkbaar zei ik al van in de kleuterklas dat ik later ‘juf’ wou worden. In de pubertijd was er even een zijsprongetje waarbij mijn voorkeur plots naar kinesitherapie uitging, maar gelukkig zag ik snel in dat mijn toekomst niet in een wetenschappelijke richting lag. Dus na de secundaire school wou ik beslist Nederlands studeren, want taal boeide me ontzettend.

Dat ik uiteindelijk geen les gegeven heb, heeft heel veel met de tijd te maken waarin ik afstudeerde. In 1979 was het niet evident om een job in het onderwijs te vinden, maar in het internaat vond ik toch een mogelijkheid om bezig te zijn met jongeren en hen te begeleiden op verschillende vlakken (socio-emotioneel, pedagogisch,…).

quote icoon

Ik ben iemand die in het begin vrij autoritair kan overkomen, maar ik zal de jongeren waarmee ik werk zeer veel krediet en nieuwe kansen geven.

Hoe zou je je eigen stijl van opvoeden omschrijven?

Ik ben iemand die in het begin vrij autoritair kan overkomen, maar ik zal de jongeren waarmee ik werk zeer veel krediet en nieuwe kansen geven. Ik probeer door ‘de façade’ heen te kijken, maar respecteer ook ieders privacy. Ik probeer de jongeren het gevoel te geven dat ze bij mij terecht kunnen als ze daar behoefte aan hebben. Ik maak afspraken en probeer hen duidelijk te maken dat ik waarden als respect voor elkaar en eerlijkheid hoog in het vaandel draag. Ik luister graag naar ieders mening wanneer die op een beleefde manier geuit wordt.

Ik ben zelf opgevoed met een groot respect voor de hiërarchische lijn en trek dit ook wel door in mijn opvoedingspatroon.

Wat vind je het mooiste aspect van je job?

Iedere dag opnieuw met jonge mensen omgaan. De spontane warmte en genegenheid, die je daarvoor terugkrijgt is echt hartverwarmend – een kleuter of jongere, die je een knuffel komt geven, kan je zo’n goed gevoel geven.

Bovendien zijn een aantal van de internen, die nu bij ons in Het Molenschip verblijven kinderen van oud-leerlingen. Ik heb hun papa of mama dus ook als kind gekend. Dit schept een onbetaalbare band.

Welk moment uit je schoolloopbaan zal je nooit vergeten?

Er zijn ontelbare mooie momenten – het is moeilijk om er zomaar 1 op te noemen.

Wat me ooit wel heel erg raakte, was toen een oud-leerlinge bij me kwam en me vroeg of ik ook voor haar dochtertje ging zorgen zoals ik dat voor haar gedaan had toen ze in het internaat zat. Ze vertelde me toen een verhaal dat ik zelf al lang vergeten was: toen ze op het einde van het schooljaar heel erg verbrand was na een uitstap, had ik blijkbaar kalmerende zalf op haar schouders gedaan ‘zoals ook haar mama het voor haar zou gedaan hebben’. Dat deed me toch wel even slikken.

Waarom heb je je opgegeven als GO! ambassadeur?

Ik ben fier al zovele jaren deel uit te maken van het GO! – en vroeger het Rijksonderwijs, dat ik dit ook wil delen met anderen.

Ga naar het colofon

Ontvang het "Helemaal GO!"-magazine in je mailbox.

Laden...